Ekologia w naszym życiu
Społeczeństwo obywatelskie wobec Konferencji Klimatycznej ONZ
Na całym świecie 6 grudnia jest dniem akcji na rzecz klimatu. Ponieważ w tym roku właśnie w Poznaniu toczą się międzynarodowe negocjacje klimatyczne, wydarzenia w tym mieście są szczególnie istotne. Ekologiczne organizacje pozarządowe zrzeszone w ramach Koalicji Klimatycznej, we współpracy z Sekcją Rowerzystów Miejskich z Poznania, organizują w tym dniu przejazd „Rowery dla Klimatu”. Promując rower jako zrównoważony środek transportu, jednocześnie zwracają uwagę delegatów na COP14 na fakt, że musimy podjąć zdecydowane wysiłki na rzecz powstrzymania globalnego ocieplenia.
Koalicja Klimatyczna z zadowoleniem przyjęła deklarację Pana Ministra
Macieja Nowickiego, Prezydenta COP14, że Polska ma możliwość redukcji
emisji gazów cieplarnianych o 30% w 2020 roku w porównaniu z rokiem
1990. Jest to istotna zmiana stanowiska prezentowanego dotychczas przez
Rząd, według którego maksymalna wielkość redukcji, jaką może osiągnąć
nasz kraj to 20%.
Jak stwierdził Zbigniew Karaczun, ekspert Koalicji Klimatycznej
„Koalicji Klimatyczna, jak i inne organizacje pozarządowe
współpracujące w ramach sieci Climate Action Network uznają, że dla
zatrzymania procesu globalnego ocieplenia niezbędne jest osiągnięcie w
2020 roku 40% redukcji emisji z krajów Aneksu I. Propozycja Polski to
krok w dobrym kierunku”.
Wyrażając zadowolenie z określenia przez prof. Nowickiego nowego,
ambitnego celu polskiej polityki klimatycznej, przedstawiciele Koalicji
Klimatycznej wskazują, że brak publicznego przedstawienia tego celu
przez Premiera RP Donalda Tuska w pierwszym dniu obrad był dla naszego
kraju straconą okazją. Zdaniem Urszuli Stefanowicz, koordynatora
Sekretariatu Koalicji Klimatycznej „...gdyby w pierwszym dniu
Konferencji Pan Premier Tusk przedstawił ten cel, to przykład dany
przez Polskę pozostałym delegacjom stanowiłby pozytywne przesłanie dla
budowania porozumienia w Poznaniu. Polska na pewno nie otrzymałaby
wtedy anty-nagrody Skamieliny Dnia”.
Takie pozytywne przesłanie jest niezwykle potrzebne, gdyż większość
negocjacji toczonych w trakcie COP14/MOP4 utknęła w martwym punkcie.
Państwa „okopały” się na swoich stanowiskach i brakuje
postępu niemal w każdej dziedzinie. Główne rozbieżności dotyczą nie
tylko określenia wielkości redukcji emisji, jaka powinna być osiągnięta
przez kraje rozwinięte w 2020 roku, ale także wizji ładu klimatycznego
w perspektywie 2050 roku oraz zasad wspierania i działania Funduszu
Adaptacyjnego. W tym ostatnim obszarze, priorytetowym dla polskiej
prezydencji COP/MOP, istnieją dwie zasadnicze rozbieżności w
stanowiskach państw rozwiniętych i rozwijających się: z jakich funduszy
ma być finansowany Fundusz i jaka instytucja ma nim kierować. Zdaniem
krajów rozwijających się Fundusz powinien być wspierany z 2% odpisu z
transakcji zawieranych w ramach wszystkich 3 Mechanizmów Elastyczności
z Kioto: mechanizmu czystego rozwoju (Clean Development Mechanism,
CDM), wspólnych wdrożeń (Joint Implementation, JI) i międzynarodowego
handlu emisjami (Emmision Trading Scheme, ETS). Obciążeniu tych dwóch
ostatnich instrumentów odpisem na Fundusz sprzeciwiają się kraje
rozwinięte. Uznają one ponadto, że Fundusz powinien być administrowany
przez Światowy Fundusz na rzecz Środowiska (Global Environment
Facility, GEF). Na to rozwiązanie z kolei nie zgadzają się
przedstawiciele państw rozwijających się, które preferują stworzenie
specjalnej instytucji w ramach Sekretariatu UNFCCC.
Jedną z przyczyn braku postępu negocjacji w Poznaniu jest
niewystarczająco aktywna postawa Unii Europejskiej i
przekonanie, że większość spraw może zostać rozstrzygnięta nie w
Poznaniu, ale na COP15 w Kopenhadze. Zbigniew Karaczun z Koalicji
Klimatycznej stwierdza zdecydowanie, że jest to błąd. „Pozostawienie
zbyt wielu rozbieżności pomiędzy Stronami Konwencji po COP14 może
spowodować, że w Kopenhadze nie będzie możliwe osiągnięcie
satysfakcjonującego porozumienia. Sukces Kopenhagi jest uzależniony od
sukcesu Konferencji Klimatycznej w Poznaniu. Teraz to na nim przede
wszystkim powinno zależeć wszystkim stronom negocjacji”.
Koalicja Klimatyczna ma nadzieję, że akcje organizowane przez
organizacje pozarządowe 6 grudnia w Poznaniu przypomną delegatom, jak
wielka odpowiedzialność na nich spoczywa i skłoni ich do przerwania
impasu negocjacji.
Koalicja Klimatyczna jest porozumieniem organizacji
pozarządowych działających na rzecz ochrony globalnego klimatu. Została
utworzona 22 czerwca 2002 roku, podczas konferencji „Zatrzymać globalne
ocieplenie” w Kazimierzu Dolnym.
Celem Koalicji Klimatycznej jest inicjowanie i wspieranie działań na
rzecz ustanowienia i realizacji aktywnej polityki klimatycznej w naszym
kraju oraz monitorowanie jej wdrażania.
Misja Koalicji zawiera się z stwierdzeniu, że:
„aktywna polityka klimatyczna i dalsze obniżanie emisji gazów
szklarniowych w Polsce jest środkiem do równoległego wzmacniania
gospodarki lokalnej, tworzenia zielonych miejsc pracy i wzrostu
globalnej odpowiedzialności każdego z nas.”