Ekologia w naszym życiu
Mangrowce giną czterokrotnie szybciej niż lasy
Zarośla mangrowców na świecie giną czterokrotnie szybciej niż zasoby lasów lądowych - alarmuje raport Programu Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP). Od 1980 roku znikła już jedna piąta tych roślin.
Chociaż tempo, w jakim w ciągu roku lasy mangrowcowe (namorzynowe)
ulegają zniszczeniu, zmniejszyło się, autorzy raportu "Światowy atlas
mangrowców" ostrzegają, że dalsze ich niszczenie i rozwój hodowli
krewetek doprowadzą do ekologicznej klęski.
Raport UNEP szacuje, że w ciągu roku jeden hektar wiecznie zielonych
lasów równikowych na bagnistych wybrzeżach morskich generuje dzięki
rybołówstwu od 2000 do 9000 dolarów - o wiele więcej niż hodowla i
turystyka.
Właśnie hodowla i turystyka stanowią największe zagrożenie dla lasów
namorzynowych, wycinanych, by tworzyć plaże i budować na nich kurorty
oraz zakładać farmy krewetkowe.
Mangrowcowe lasy i słonorośla stanowią ponadto potężną zaporę dla fal
tsunami i cyklonów.
Zachowanie różnorodności mangrowcowych lasów ma duże znaczenie dla
zachowania "prawdziwej, twardej wartości dolara" dla ludzi żyjących w
ich pobliżu, dostarczając im zasobów niezbędnych do przeżycia: krabów,
ostryg, muszli, ryb - powiedział serwisowi CNN główny autor raportu i
specjalista z The Nature Conservancy Mark Spalding.
"Wartość mangrowców była kolosalnie niedoceniana. Mangrowce, jeśli
pozostają, są ogromnie cenne" - podkreślił.
UNEP szacuje, że 30 procent łowionych ryb i niemal 100 procent krewetek
w krajach Azji Południowo-wschodniej można zawdzięczać
współwystępującym z mangrowcami gatunkom, które tworzą korzystne
środowisko dla ryb i krewetek. Ocenia się też, że w australijskim
stanie Queensland namorzyny dostarczają 75 procent gatunków łowionych
na skalę komercyjną.
Równie ważny jest inny aspekt mangrowcowych lasów: dostarczają one
drewna, które jest twarde, odporne na gnicie i termity. Nadaje się ono
również do wyrobu węgla drzewnego - najlepszego na świecie.
Opracowanie "Atlasu mangrowców" zajęło Spaldingowi pięć lat.
Lasy namorzynowe pokrywają około 150 tys. km kwadratowych w 123
krajach. Największe ich zagęszczenie występuje w Indonezji (21 proc.),
Brazylii (ok. 9 proc.) i Australii (7 proc.).